অন্ধবিশ্বাস

দিনটোত যদি কমেও পোন্ধৰজন মানুহক ওচৰৰ পৰা লগ পাও, তেন্তে অন্ততঃ সাতজন মানুহৰে হাতত কিবা নহয় কিবা ৰঙৰ কমেও এটা হ'লেও পাথ্বৰৰ আঙুঠি দেখা পামেই (আজিকালি ৰঙা ৰঙৰ আঙুঠি এটাৰ প্ৰচলন সৰ্বাধিক দেখিছো । কাৰোবাক সোধোতে সেয়া দুৰ্ঘটনা প্ৰতিৰোধৰ বাবে পিন্ধে বুলি কৈছিল । ভাৱ হয়, অন্ততঃ অসমত অচিৰেই ৰঙা আঙুঠিৰ কৃপাত পথ দুৰ্ঘটনা প্ৰায় শূণ্যৰ ঘৰ পাবলৈ গৈ আছে । অৱশ্য দুই -এটা দুৰ্ঘটনা ঘটিব ইয়াক বিশ্বাস নকৰা মানুহবোৰৰ মাজত ) ।
ৰং-বিৰঙৰ আঙুঠি পিন্ধা মানুহ এজনৰ প্ৰতি ব্যক্তিগত বিষোদগাৰৰ ইচ্ছা নাজাগিলেও এটা কথা প্ৰায়ে মনলৈ আহে । জীৱনৰ যিকোনো সময়তে নিজস্ব স্বাৰ্থ পূৰণৰ বাবে এওঁলোকে হয়তো চৰ্ট কাট পদ্ধতি অৱলম্বন কৰিবলৈ আনতকৈ বেছিকৈ তৎপৰ হৈ থাকে । যেনে পঢ়ি থাকিলে নকল কৰা, বা কৰ্মজীৱনত ঘোচ লোৱা, দিয়া, মিছা কোৱা, তেল মৰা,লেং মৰা ইত্যাদিবোৰ । মোৰ এই ধাৰণা ভুল হ'বও পাৰে অৱশ্যে ।